Peaceful IRAN.

ไม่รู้จะเริ่มเล่าเรื่องประเทศนี้ยังไงดี เพราะก่อนไปกับหลังกลับมามันเป็นความรู้สึกแบบหลังตีนเป็นหน้ามือชัดๆ
แอบรู้สึกผิดที่กลัวและมโนไปไกลก่อนแล้วว่า “แม่งน่ากลัวแน่ๆ กูต้องเที่ยวแบบหวาดผวาแน่นอนคร่า!” แต่ก็นั่นแหละถึงบอกว่ารู้สึกผิดที่มองมันผิดไป จากน่ากลัวกลายเป็นน่ารัก จากความน่ารักของคนที่เจอ กลายเป็นดี และดีมากขึ้นเรื่อยๆ จนรู้สึกได้ว่าแบบโอ้โห อะไรจะดีกันจนน่าใจหายขนาดนี้วะ อย่าแปลกใจเลยถ้ารีวิวนี้จะอวยประเทศนี้ เพราะตลอดทริปไม่เจอคนไม่ดีเลยซักวัน นางมีแต่รอยยิ้มและพร้อมช่วยเหลือตลอด

การเดินทาง

รอบนี้เราเดินทางกับสายการบิน AirAsia X เพราะเพื่อนที่ไปด้วยกันนางอยากแวะไปชะโงกทัวร์ที่กัวลาลัมเปอร์ก่อน 1 วัน เราเลยออกเดินทางตอนเช้าตรู่จากดอนเมืองแวะไปถ่ายรูปกับตึกแฝด ก่อนจะกลับมาขึ้นเครื่องต่อไปเตหะราน AirAsia X บินตรงโดยใช้เครื่องใหญ่แบบ Airbus A330 นั่งไม่อึดอัดเท่าไหร่ แต่ด้วยความอัธยาศัยดีเกินไปบางทีของคนอิหร่าน ถ้าต้องการพักผ่อนไม่อยากให้โดยชวนคุยเยอะ ก็อย่าลืมเลือก Quite Zone ไว้จะได้หลับสบายๆ เพราะโซนด้านหน้านางห้ามเสียงดัง

AirAsia X บินตรงจากกัวลาลัมเปอร์ไปเตหะรานทุกวัน อาทิตย์ / อังคาร และพฤหัส เพื่อนๆ สามารถซื้อตั๋วเครื่องบินแบบ Fly – Thru คือซื้อตั๋วทีเดียวเลย กรุงเทพ –กัวลาลัมเปอร์-เตหะราน ไปกลับประมาณ 12,xxx กระเป๋าโหลดยาวถึงเตหะราน แต่ตัวแวะออกไปชิคที่กัวลาลัมเปอร์ก่อนได้ด้วย เออเลิศ!

AirAsia X บินตรงจากกัวลาลัมเปอร์ไปเตหะรานทุกวัน อาทิตย์ / อังคาร และพฤหัส เพื่อนๆ สามารถซื้อตั๋วเครื่องบินแบบ Fly – Thru คือซื้อตั๋วทีเดียวเลย กรุงเทพ –กัวลาลัมเปอร์-เตหะราน ไปกลับประมาณ 12,xxx กระเป๋าโหลดยาวถึงเตหะราน แต่ตัวแวะออกไปชิคที่กัวลาลัมเปอร์ก่อนได้ด้วย เออเลิศ!

แลกเงิน

คือก่อนไปก็หาข้อมูลว่า กูจะแลกเงินประเทศนี้ในกรุงเทพได้ยังไงกันวะ หายากหาเย็นเหลือเกิน เลยได้ข้อสรุปว่าแลก USD ไปเปลี่ยนเป็นเงินอิหร่านที่นู่นก็ได้ เราเลยแลกเงินกับ Superrich Thailand (สีเขียว) เพราะเท่าที่เช็คดูหลายๆ รอบซ้ำไปซ้ำมา ที่นี่ดูคุ้มที่สุดแล้ว แถมสาขาค่อนข้างเยอะด้วย เราแลกประจำที่ บูธหน้าโรงแรม Lub-D ตรง BTS สนามกีฬาแห่งชาติ เพื่อนๆ สามารถโทรมาสั่งจองเงินล่วงหน้าได้ด้วยนะ ว่าจะเอากี่บาท วันไหน เข้ามาเอาเมื่อไหร่ แล้วค่อยแวะมาเอา ที่นี่คิวไม่ยาว รอแปปเดียว เดินย้อนกลับไปพารากอนก็ง่าย แนะนำ!

การมาอิหร่านรอบนี้เวลากระชั้นชิดมาก เพราะต้องไปที่อื่นต่อ 5555 จากแพลนว่าจะไปทั้ง Tehran – Shiraz – Isfahan ก็ต้องตัดทิ้งไปที่นึง เพราะไม่อยากเที่ยวแบบรีบๆ เดี๋ยวไม่สนุก เราเลยเลือกตัด Isfahan ทิ้ง เพราะอยากไปดู Pink Mosque ที่ Shiraz มากกว่า ดูน่าจะถ่ายรูปได้สวยเข้ากับเบ้าหน้ามากกว่าด้วยแหละ

เตหะรานมันมีสนามบิน 2 ที่ คือ Imam Khomeini Airport เหมือนสุวรรณภูมิบ้านเรา กับอีกที่นึงคือ Mehrabad International Airport เครื่องจากต่างประเทศเข้าอิหร่านมันจะลงที่ Imam Khomeini ส่วนภายในประเทศมันจะบินขึ้นลงจาก Mehrabad แล้ว 2 สนามบินนี้ก็ไกลกันชิบหาย เผื่อเวลาเดินทางไว้อย่างน้อย 1 ชั่วโมงได้เลย

เราถึงเตหะรานช่วงค่ำๆ ทำวีซ่าอะไรเสร็จเรียบร้อย รับกระเป๋าเดินขึ้นชั้นบนเพื่อแลกเงินและออกมาเรียกรถไปอีกสนามบินเลยเพราะเราจองไฟลท์เช้าสุดจากเตหะรานไปชีราซ (Shiraz) อะพูดถึงเรื่องจองตั๋วเครื่องบินในประเทศ! ด้วยความที่ประเทศนี้มันโดนอเมริกาแบน เลยไม่สามารถจองตั๋วที่พัก เครื่องบินอะไรผ่านเว็บได้เลย เราต้องผ่าน Agency ซึ่งหาได้ตาม Google แล้วราคาที่ซื้อผ่าน Agency ก็จะโดนโขกสับประมาณนึง เช่นค่าตั๋วจริงๆ 1600 ซื้อผ่านเอเย่นต์กลายเป็น 2400 แต่ก็ต้องยอมเพรามันไม่มีทางเลือก ถ้าเพื่อนๆ ไม่รีบก็นั่งรถก็ได้แต่เราเห็นว่านานและยังไม่เคยลอง เอเยนต์ที่เราใช้ดีมาก มีการ Follow up ตลอดเวลาว่าจากไหนถึงไหนแล้ว ทุกอย่างเรียบร้อยดีใช่มั้ย (กลัวตาย 555)

เราแนะนำว่าซื้อเฉพาะขาไปก็พอ ส่วนขากลับเข้าเตหะรานที่สนามบิน Mehrabad มันมีเคาท์เตอร์ขายตั๋วอยู่หลายที่ เข้าไปถามราคาถูกที่สุดได้เลย มีหลายสายการบิน แต่ที่ดีสุดและไม่น่ากลัวก็จะเป็น Iran Air กับ Mahan Air นอกนั้นก็ลุ้นเอา เราแนะนำให้ซื้อกับ Nadim Travel Agency แถวๆ ด้านนอก Terminal 1 ป้ายสีฟ้า และไฟลท์บินที่นี่เผื่อเวลาไว้เยอะๆ เพราะ 90% Always Delay!

สนามบิน Mehrabad มีหลาย Terminal มาก มากกว่า 4 แน่นอน ถามให้แน่ใจว่าเครื่องบินที่ซื้อมาหนะมันขึ้นที่ Terminalไหน
คิดเอาเองระวังจะตกเครื่องได้เน้อ!

Shah-e Cheragh Mausoleum

นี่คือมัสยิดแรกที่เราไปหลังจากถึงชีราซ Shah-e Cheragh เป็นมัสยิดที่ใหญ่มาก และมีหลายอาคาร ถ้าเป็นต่างชาติมาเค้าจะมีไกด์ให้ฟรีคอยเดินอธิบายตามจุดต่างๆ ว่าตรงไหนหมายถึงอะไร พร้อมกับเล่าที่มาที่ไปของที่นี่พอสังเขป ว่าเป็นหลุมฝังศพของสองพี่น้อง Ali Reza ที่นี่ก็ถูกฟื้นฟูขึ้นมาในสมัยราชวงศ์ Qajar เค้าบอกว่าที่นี่เป็นมัสยิดนึงที่สวยที่สุดในชีราซ เพราะความอลังการใหญ่โต การติดกระจกภายในมัสยิดและความกว้างขวางพร้อมรายละเอียดยิบย่อยติดกระเบื้องฟ้าเล็กๆ เต็มไปหมด

ความดีงามของมัสยิดที่นี่คือสถาปัตยกรรมล้วนๆ แค่มาเดินดูลวดลายที่เค้าวาดไว้ก็คุ้มแล้ว

เราเห็นเจ้าหน้าที่ยืนเป็นจุดๆ พร้อมถือไม้ขนไก่เป็นสีๆ คือมันดูโคตรขัดกัน เลยเข้าไปถามได้ตำคอบว่า เวลามีคนมาถามทาง หรือเห็นคนแต่งตัวไม่เรียบร้อย จะได้เอาไม้นี่แหละจิ้มๆ และชี้บอกได้ ไม่ต้องถูกเนื้อต้องตัวกันถือเป็นการให้เกียรติ Gentมาก

Vakil Bath และ Arg of Karim Khan

เราเดินต่อไปที่ Vakil Bath ที่นี่เป็นโรงอาบน้ำโบราณของชาวเปอร์เซีย จัดแสดงไว้อย่างดีมาก ถ้าไม่เคยดูโรงอาบน้ำในตะวันออกกลางมาก่อน มาดูที่นี่ก็เวิร์กอยู่ แต่ถ้าเคยเห็นอะไรแบบนี้มาแล้วก็ปล่อยข้ามไป 5555 ข้อเสียของอิหร่านคือค่าเข้าสถานที่ แต่ละที่แพงเกินไป และบางทีก็ไม่ควรแพงขนาดนั้นเช่นที่นี่ เกือบ 200 บาท

ส่วนอีกที่นึงคือ Arg of Karim Khan ที่นี่เป็นป้อมปราการขนาดใหญ่ใจกลางเมือง สามารถเข้าไปด้านในได้ มันเคยเป็นทั้งปราสาท ที่คุมขังนักโทษ และตอนนี้ก็กลายสภาพมาเป็นพิพิธภัณฑ์ที่เข้าไปชมความสวยงามข้างในได้ ส่วนตัวเรา เราคิดว่า 2 ที่นี้ข้ามได้ แต่ถ้าเวลาเหลือชิวๆ ไม่อยากเร่งรีบไปไหนไกลๆ แบบเรามันก็เป็นที่ๆ ควรแวะมาดูเหมือนกัน

พอมันอยู่ใจกลางเมืองก็จะมีเหมือนสวนสาธารณะเล็กๆ ไว้ให้เด็กๆ มาเล่น เด็กที่นี่ส่วนใหญ่ยังไม่ต้องคลุมผ้า ตาโตสวย ขนตางอน เล่นกันทั้งชายทั้งหญิง หรือบางทีก็จะเห็นหนุ่มสาวมานั่งจีบกันก็ได้ ไม่ได้ดูเคร่งเหมือนที่คิดไว้เลยซักนิด

เรามีเวลาวันที่ 2 อีกทั้งวันในชีราซ ก่อนนั่งเครื่องกลับเตหะราน เมื่อวานขามาเจอคุณลุงขับแท๊กซี่คนนึงชื่อ Abad นางก็พูดอังกฤษคล่องพอตัว พร้อมกับการเสนอขายโปรแกรมว่าไปเที่ยวด้วยกันมั้ย 5 คน จะพาออกไปเมืองงมรดกโลกที่ห่างออกไปอีกนิด เราก็เห็นว่าน่าสนใจ ราคาไม่แพง แถมคุณลุงก็ดูน่าเชื่อถือและไว้ใจได้ เหมือนมีพ่อขับรถพาไปเที่ยว เลยตกลงให้มารับที่โรงแรมตอนแปดโมง และไปส่งที่สนามบินตอนเย็น คุณลุงคิด 100 USD สำหรับ 5 คน ซึ่งเรารับได้กับราคานี้เลยบอก “โอเค ตกลงเจอกัน!”

เพื่อนๆ ที่กำลังจะไปเที่ยวแล้วสนใจ Abad ติดต่อได้ที่ Abadbolandghad@yahoo.com คุณลุงแกขับพาเที่ยวได้ทั่วตามใจสั่งเลยจ้า บอกแกได้ว่าให้ไปรับที่ไหน ไปไหนบ้าง ไม่ใช่แค่ชีราซนะ ไปได้ทั่วอิหร่านเล๊ยยย

เราพักที่ Golshan traditional hostel จองผ่าน http://hostelsiniran.com/ สะดวกใช้ได้และห้องพักค่อนข้างดี ตกแต่งสวยงามคุ้มค่าคนละ 15 USD ต่อคืน พร้อมอาหารเช้าแบบอิหร่านเนี่ยน 1 มื้อ เออใครกินยากเตรียมมาม่าไปด้วยเลยนะ เพราะจะเจอแต่แป้งและครีมชีสจนเลี่ยน อาหารเช้าของคนที่นี่จะกินกันง่ายๆ เช่นแป้งคล้ายๆ โรตี ทาแยม หรือครีมชีส มะเขือเทศลูกนึง ไข่ต้มฟองนึง กับชาหรือกาแฟ แค่นั้นจบ

Nasir ol Molk Mosque

ก่อนออกไปนอกเมืองเราแวะที่นี่เป็นที่แรก นี่คือ Hilight เด็ดที่สุดของเมืองนี้และตั้งใจมาถึงอิหร่านเพราะมาดูนี่ให้เห็นกับตานี่แหละ! Nasir ol Molk Mosque หรือ Pink Mosque เป็นมัสยิดที่ห้องสวดติดกระจกสีสันสวยงามเต็มไปหมด พอตอนเช้าพระอาทิตย์ขึ้นแสงแดดจะส่องเข้ามากระทบทำให้เกิดเป็นสีสันสวยงามข้างใน

เคยเห็นแต่ในรูปและแม็กกาซีน พอมาเห็นของจริง โอ้โห น้ำตาจะไหล เคยเป็นกันใช่มะ รูปสวยแต่ของจริงเบือนหน้าหนีแทบไม่ทัน แต่นี่สวยยังไงก็สวยอย่างงั้น พอเดินเข้าไปข้างในคนเยอะพอสมควรแต่ทุกคนเงียบสงบ หามุมถ่ายรูปของตัวเอง คนสวดก็สวดไปไม่รบกวนกันและกัน แสงที่ส่องกระทบเข้ามาทำให้ที่นี่สวยขึ้นอีกเป็นล้านเท่า!

ตอนเราไปนานๆ จะเจอต่างชาติซักที (ยกเว้นคนจีนนะมีทุกที่) ก็เจอเด็กญีปุ่นกลุ่มนึงเหมือนหลายๆ ครอบครัวมาเที่ยวด้วยกัน พอมาถึงปุ๊ปก็วิ่งๆ ไปนอนกลิ้งกันบนพรม น่ารักดี

เวลาที่ดีที่สุดของการมาที่นี่คือตั้งแต่ช่วงเช้าประมาณ 07.30 มาได้เลย ตอนสายๆ บ่ายๆ แดดจะไม่ส่องแบบนี้นะ

Persepolis

หลังจากนั้นเราก็มุ่งหน้าออกจากชีราซไปเที่ยว Persepolis ที่นี่อยู่ห่างออกไปประมาณ 1 ชั่วโมงเท่านั้นแหละ แต่เป็นมรดกโลกที่มาเยือนชีราซแล้วก็ควรแวะมาที่นี่ด้วย ด้านบนสุดของเขาเป็นหลุมฝังศพกษัตริย์ เค้าว่ากันว่าที่นี่สร้างนานมากโดนกินเวลากษัตริย์ถึง 3 พระองค์ด้วยกันกว่าจะเสร็จกินเวลากว่า 150 ปี และเป็นต้นกำเนินของอาณาจักรเปอร์เซียอีกด้วยนะ

หลังจากนั้นก็มีแวะระหว่างทางอีกประมาณ 2 ที่ เราว่าข้ามๆ ไปได้เหมือนกัน เพราะที่ Persepolis ก็คุ้มค่ามากพอแล้ว เว้นแต่ว่าที่อื่นๆ ขับแล้วจะเจอน้องอูฐแบบพวกเราก็ควรแวะไปขี่และแชะภาพด้วยซักหน่อย มาถึงตะวันออกกลางทั้งทีไม่เจออูฐ ก็เหมือนมาไทยไม่เจอช้างนั่นแหละหน่า

เราวกกลับเข้ามาเที่ยวสวน Eram Garden ในเมืองชีราซอีกรอบ คือรีวิวแม่งบอกว่าที่นี่สวยนักสวยหนา เรามาดูแล้วมันก็เฉยๆ ก็เดินดูสวยที่ไม่มีดอก ต้นไม้ที่ไม่มีผล 55555 พอกลับขึ้นรถลุงถามว่า “สวยมั้ย ที่นี่จะสวยต้องมาประมาณกลางๆ ปี หลังเดือนเมษา” เอ๊า! แล้วจะพามาเพื่อ ไม่บอกก่อนหละ 555555

สำหรับเรา ได้มาดู Pink Mosque ก็พอใจมากๆ ละสำหรับเมืองนี้ อย่างอื่นคือของแถมทั้งหมด อย่าง Persepolis นี่คือของขวัญชิ้นใหญ่ไปอีก ก่อนนั่งเครื่องกลับเตหะรานไปเที่ยวแรดๆ ในเมืองต่ออีก 2 วัน และแน่นอนว่าเครื่องบินขากลับก็ดีเลย์..

Tehran

เราคุยกันว่าอยู่เตหะรานอีก 2 วัน ทำยังไงก็ได้ให้เที่ยวแบบไม่เหนื่อย ใช้ชีวิตแบบเรื่อยเปื่อย เที่ยวไปเรื่อยๆ ไปแค่บางที แต่มีเวลาแต่ละที่ให้นานขึ้น เดินดูบ้านดูเมืองให้มากขึ้น และมีเวลากลับมาดูดบารากุที่โฮสเทลด้วย 55555 นั่นคือแพลนแบบหลวมๆ สรุปคือเที่ยวยังไงก็ได้ไม่ให้เหนื่อย ให้เห็นบ้านเห็นเมือง กลับไทยไปก็ทำงานต่อได้เลยไม่เพลีย!

เราพักกันที่ Persian Hostel เป็นโฮสเทลเปิดใหม่ของแก๊งค์วัยรุ่นชาวอิหร่าน ที่ด้านล่างทำเป็นแกลลอรี่ ส่วนด้านบนเป็นโฮสเทล เพื่อนๆ สามารถคุยและจองกับเค้าได้โดยตรงเลยที่ http://persianhostel.com/ แล้วอยากที่บอก คือที่นี่ดูเป็นอะไรที่ไว้ใจคนง่ายกันมากๆ เช่นโฮสเทลนี้คือให้เราพักอีกตึกนึงห้องใหญ่มากๆ ตลอด 2 คืนโดยไม่เก็บเงินล่วงหน้าเลยซักบาท แถมเรียกแท๊กซี่จากโฮสเทลไปสนามบินให้ด้วย เหมือนซื้อใจกันและกันทั้งคู่ ทุกที่ในอิหร่านที่เราเจอเป็นแบบนี้หมด เพราะคนที่นี่ Nice มากจริงๆ!

การเดินทางในเตหะรานทั้งหมดเราจะใช้ Metro กัน มีบ้างที่ใช้แท๊กซี่แต่น้อย เพราะสถานที่ๆ เราจะไป Metro ค่อนข้างเยอะและครอบคลุมที่สำคัญถูกชิบหาย เราไม่รู้ราคาจริงๆ ว่ามันกี่บาท เพราเราซื้อบัตร 1 ใบ ราคาประมาณ 50 บาท นั่งเป็น 10 เที่ยวก็ยังไม่หมด นี่ยังเหลือกลับบ้านเลยคิดดู 55555

ช่วงนี้อากาศที่เตหะรานหนาวถึงหนาวมากจากสถานีแถวๆ ที่เราพักนั่งต่อไปลงที่ Tajrish Station โผล่พ้นสถานีถึงกับตกใจ
“เชี่ยยยยย หิมะตก!” นี่ตะวันออกกลางนะ ไม่ใช่ยุโรปหรือโตเกียว ดูเป็นภาพที่ไม่เข้ากันมากๆ สำหรับเรา แต่ดูสวยและแปลกตาจริงๆ เราตั้งต้นกันที่สถานีนี้แหละ พอออกจากสถานีก็เดินตรงไปเรื่อยๆ หาอะไรรองท้อง อาหารที่นี่เน้นปิ้งๆ ย่างๆ แต่ปิ้งทีก็ปิ้งจนไหม้ กินกับแป้งหรือข้าว แรกๆก็อร่อยหรอก หลังๆก็เลี่ยนมากเป็นธรรมดา

Valiast street

เค้าบอกว่านี่คือ The Best Walking Street in Tehran เพราะมีแต่ของแพงๆ ร้านค้าต่างๆ ขายเยอะแยะเลย อย่าจินตนาการว่าเป็นถนนคนเดินเชียงใหม่ หรือจตุจักรนะ อิหร่านยังไม่ค่อยรับแบรนด์เนมต่างชาติเข้ามาเท่าไหร่ เท่าที่เห็นส่วนใหญ่จะเป็นของทางๆ เอเชียนี่แหละ แต่ความดีงามของถนนมันคือใบไม้เปลี่ยนสีจ้า ระหว่างทางก็เห็นคนเดินจูงมือถือแขนกันกระหนุงกระหนิง

บางทีก็มีคนวิ่งออกกำลังกายเห็นเราเป็นคนต่างชาติก็เดินเข้ามาทัก บอกว่าทำงานอยู่แบงค์ตรงนู้นนะ มีไรให้ช่วยบอกได้
(โอ้โห … พี่คิดว่าหนูจะวิ่งไปขอความช่วยเหลือถึงในแบงค์มั้ยอะ 5555 แต่ก็ชื่นชมในความหวังดีมากจริงๆ)

Tabiat Bridge

คำว่า Tabiat ในภาษาเปอร์เซียแปลว่า “ธรรมชาติ” นี่คือสะพานเหล็กที่ใหญ่ที่สุดในเตหะราน สร้างบนถนนไฮเวย์ เชื่อมระหว่าง 2 สวนสาธารณะเข้าด้วยกันคือ Taleghani Parkและ Abo-Atash Park มันเป็นมีพักผ่อนหย่อนใจยอดนิยมของคนเตหะราน แล้วเราก็ชอบที่นี่มาก!

ตอนดูรูปจากในเน็ต พยายามหาที่แปลกๆ ไป คิดอย่างเดียวว่า “กูไม่อยากดูมัสยิดเยอะๆ!” มีที่ไหนอีกบ้างที่น่าไปเดินเล่นเก๋ๆ ก็เจอที่นี่แหละ แล้วมันก็เก๋จริ๊ง Tabiat เป็นสะพานหลายชั้นที่พาดข้ามกันไปมา มีศูนย์อาหารข้างใน มีมุมพักผ่อนหย่อนใจ ให้นั่งถ่ายรูป หรืออ่านหนังสือฟังเพลงเพลินๆ พร้อมมองลงไปข้างล่างเห็นรถวิ่งอยู่ไหวๆ ตัดกับสีของต้นไม้ที่กำลังกลายเป็นสีเหลือง สีส้มกันทั้งแทบ! โอยยยย อิจฉาอากาศของคนที่นี่มาก

Azadi Tower

นี่เป็นอีกหนึ่งแลนด์มาร์คที่ใครๆ ต่างแนะนำว่าต้องมา ถ้าไม่มาถือว่าไม่ถึง 5555555 พอเรามาถึงปุ๊ปอยากจะหัวเราะให้ตัวเองดังๆ ที่เชื่ออะไรแบบนั้น อะถามไหนว่า “พวกแกคิดว่าฝรั่งมาเที่ยวบ้านเรา มันจะอยากไปเที่ยวอนุสาวรีย์ชัยสมรภูมิมั้ย?” ถ้าแกพยักหน้ากัน ก็มาเถอะ แต่ถ้าส่ายหัวก็ไม่ต้องมา 55555 ความคิดเห็นส่วนตัวเราคือมันไม่มีอะไรเลย ยิ่งปิดซ่อมยิ่งแล้วไปใหญ่

ที่นี่เป็นอนุสาวรีย์ที่เฉลิมฉลองเสรีภาพของอิหร่าน รำลึกถึงวันครบรอบ2500ปีของอาณาจักรเปอร์เซีย กลางคืนเห็นว่าจะมีเปิดไฟให้สวยงาม แต่เราก็เลือกที่จะไม่อยู่ดูเพราะอากาศหนาวเกินไป

Golestan Palace (พระราชวังโกเลสตาน)

จะพลาดที่ไหนก็ได้ แต่ห้ามพลาดที่นี่ พระราชวังโกเลสตานเค้าว่ากันว่าเก่าแก่ที่สุดในเตหะราน กษัตริย์ในสมัยนั้นทรงโปรดให้สร้างพระราชวังสไตล์ยุโรปนี้ขึ้นมา ความสวยงามของมันคือข้างในเป็นกระจกตัด ส่วนข้างนอกเป็นกระเบื้องเคลือบสีสันแปลกตา ลวดลายสวยงาม พระราชวังนี้มันมีหลายตึกมาก ถ้าจะเข้าให้ครบต้องเสียเงินประมาณ 940 บาท เราแนะนำให้เลือกเข้าเป็นบางห้องอย่างเช่น Main Hall มีของโบราณมากมายให้ดู แต่น่าเสียดายถ่ายรูปไม่ได้

ส่วนบรรยากาศด้านนอกนั้นก็ร่มรื่นเหมาะแก่การมาแอ๊วกันเป็นคู่ๆ สามรถเดินได้ทั่วแถมมีคาเฟ่เล็กๆ ไว้นั่งชิวระหว่างวันด้วยนะ ถ้าสังเกตในภาพดีๆ จะเห็นลูกแมวตัวเล็กๆ อยู่ตัวนึง พอเข้าไปดูใกล้ๆ พึ่งเห็นว่ามันตาบอด และมีขี้ตาติดเต็มตา เราเลยพยายามเช็ดออกให้ ใครไปเที่ยวก็ช่วยดูๆ มันด้วยนะ ไม่รู้ว่ายังอยู่มั้ย

มาที่นี่แนะนำให้นั่ง Metro มาลงที่สถานี Panzdah Khordad เพราะใกล้ Main Bazaar มากกว่า สามารถเดินซื้อของฝากพวกถั่ว อินทผาลัม หรือเดินหา Streetfood ของเตหะรานทานก็ได้ เราลองพิซซ่าบอกเลยว่าโคตรอร่อย ควรกิน 555555555

คือลักษณะเหมือนพิซซ่าปลอมบ้านเรา แต่มันเป็นพิซซ่าจริง อร่อยต้องลอง

หรือจะเป็นร้านน้ำชาแบบออริจินัลกับข้าวโพดคลุกที่ไม่ใช่คลุกน้ำตาล แต่เป็นคลุกครีมชีสกับเห็ดเหมือนซอสคาโบนารา อ้วนขึ้นไปอี๊กกกกก

Shah-Abdol-Azim Shrine

ที่สุดท้ายที่เราไปกันในเตหะรานคือมัสยิดที่เก่าแก่ที่สุดแห่งนี้ นั่งMetro มาลงที่สถานี Shehr-e-Ray ก่อนต่อ Taxi มาอีกประมาณ 10 นาที ภายนอกมัสยิดก็สวยงามสไตล์เตหะรานเหมือนมัสยิดอื่นๆ ทั่วไป แต่ข้างในนี่สิ พอเดินเข้าไปก็แสบตาทันทีเพราะตกแต่งด้วยกระจกเกือบทั้งหมด ห้อยโคมไฟสวยงามดูหรูหราหมาหอนมากๆ น่าเสียดายที่เค้าอนุญาตให้ถ่ายภาพได้เพียงบางส่วนเท่านั้น เพราะพอเดินลึกๆ เข้าไปอีกนิดก็จะเจอป้ายห้ามถ่ายแล้ว

ที่นี่เป็นไม่กี่ที่ในเตหะรานที่บังคับให้ผู้หญิงคลุม chador (ผ้าคลุมตั้งแต่หัวจรดเท้า) เพราะปกติที่อื่นแค่ฮิญาบก็พอแล้ว

น่าเสียดายที่เรามีเวลาอยู่ในอิหร่านน้อยไปนิดนึง แต่ก็ทำให้รู้ว่าถ้ามีโอกาสและเวลาที่นี่จะเป็นที่แรกๆ ที่เรานึกถึงและอยากกลับมาแน่ๆ อิหร่านก่อนมากับตอนทีได้มาอยู่ที่นี่แล้ว บรรยากาศต่างกันอย่างสิ้นเชิงจริงๆ บางอย่างเราดูทีวีมากไป ดูข่าวที่น่ากลัวมากไป ทั้งที่จริง มันยังมีอีกหลายๆ อย่างน่ามองและน่าสนใจ คนที่นี่เป็นมิตรมาก ใจดี ไม่น่ากลัว และพร้อมช่วยเหลือตลอดเวลา ตั้งแต่เดินทางกลับมามีแต่คนถามว่าอิหร่านดีมั้ยวะ บอกได้เต็มปากเต็มคำอย่างเดียวเลยคือ “ดีมากมึง!! ต้องมา”