ความทุกข์ระทมทุกครั้งของคนที่บ้านอยู่เชียงใหม่เวลาหน้าหนาวมาถึง นอกจากที่รถจะติดเป็นพิเศษ (อันนี้ยังพอเข้าใจได้เพราะเป็นเทศกาล) แต่แทบร้องไห้ทุกครั้งเวลาเพื่อนถามว่า พักที่ไหนดี กินร้านไหนดี ไปที่ไหนดี (ฮืออ ไม่อยากจะบอกเลยว่าอยู่แต่บ้าน นอนแต่บ้าน กินข้าวบ้าน และไม่ออกไปไหนเวลาพวกมึงมาเที่ยวกัน) เราเคยทำรีวิว...
เกาหลีครั้งนี้จะบอกว่านี่เป็นครั้งที่หนาวที่สุดก็ว่าได้ (เท้าแตะโซลก็ -2 แล้วจ้า ฮือๆ) แต่ยัง! ยังไม่พอ! มันจะหนาวไปกว่านั้นอี้กก เพราะเรากำลังจะไปบุกแหล่งรวมกีฬาฤดูหนาวกันและสถานที่นั้นก็คือคังวอนโด คังวอนโด (Gangwon-do) เป็นหนึ่งในโซนยอดฮิตสำหรับการเล่นกีฬาฤดูหนาวอย่างสกีและสโนว์บอร์ดของที่เกาหลี แต่นอกจากสกีแล้วเนี่ย...
เดี๋ยวนี้พอตั๋วถูกเอะอะก็ชวนกันไปสิงคโปร์เหมือนชวนไปกินปูนึ่งบางแสนซะอย่างงั้น ตั๋วก็ถูก นั่งเครื่องก็ใกล้ บ้านเมืองสะอาดสะอ้าน ผู้ตี๋ก็อื้อหือออ น่าแทะโลม กล้ามน่ากัด เดินมาไกลๆ แค่เห็นก็เสียวฟันเหมือนกินมะม่วงเปรี้ยว 555555 แต่ด้วยความที่สิงคโปร์มันดูเป็นเมืองที่เปลี่ยนแปลงเร็วอยู่ตลอดเวลา ก็ไม่ต้องแปลกใจเลยว่าทำไมถึงต้องไปกันบ่อยๆ! เพราะมาเดือนนี้เดินมิวเซียมนี้...
ถ้าให้ลิสต์สิ่งที่ต้องทำก่อนตาย ร้อยทั้งร้อยต้องมี ‘สกี’ ติดไปด้วยแน่ๆ หรือใครยังไม่มี อ่านรีวิวนี้จบแล้วรีบเติมเข้าไปเลยนะ เพราะมัน! ดี! มาก! ‘สกี’ เป็นกิจกรรมสุดคูลเคียงคู่หน้าหนาวที่เมื่อก่อน กว่าจะได้เล่นทีก็ต้องบินไปไกลแสนไกล ลำบากชีวิตเหลือเกิน...
พอบอกใครๆ ว่าจะได้ไปไอซ์แลนด์ ทุกคนหันหน้าควับมองค้อน หนักหน่อยก็ถึงกับประชดว่า .”กูเกลียดมึง” เราก็ว่าไม่ผิดหรอกที่ใครๆก็เกลียดเราที่มาไอซ์แลนด์ เพราะว่าประเทศนี้ร้อยทั้งร้อยย่อมขึ้นหิ้งเป็นประเทศในฝันของใครหลายๆคน เหมือนความฝันสูงสุดของชะนีหลายๆคนที่จะได้ควงกงยูถ่ายรูปลงเฟสให้โลกรู้ แฟนกันวันเดียวก็ยังดีอะไรแบบนั้น เราเข้าใจจะเบะปากใส่กันก็ไม่ว่าอะไร 555 เพราะยิ่งเกลียดยิ่งมีแพซชั่นถ่ายรูปสวยๆ มาฝาก...
นอกจากการเดินทางไปเที่ยวที่ต่างๆ ให้เป็นนิสัยเพื่อเจอผู้คนมากมายแบบ Connect the dot ไปเรื่อยๆแล้ว การไปเฟสติวัลหรือเทศกาลต่างๆ ก็เป็นอีกช่องทางนึงให้เราได้เจอคนแซ่บๆ ได้ทำกิจกรรมด้วยกัน แอ๊บไปยืนข้างๆ เค้า ตอนดูดนตรีแล้วกระซิบข้างหู “เพราะจังเลยนะคะ”...
ไม่ต้องลองหลับตาจินตนาการอะไรทั้งนั้น แต่แค่พูดถึงชื่อประเทศ “เม็กซิโก” ภาพหนังฮอลลีวู้ดที่แอบแม่ดู ตอนฉายบิ๊กซีเนม่าตอนกลางคืนก็ฉายซ้ำในหัวอีกรอบทันที.. เมืองที่ฝุ่นเยอะๆ คนหน้าโหด ไว้หนวดหนาๆ ขี่ม้าส่งเมือง ขุดทอง อันตราย ดวลปืน...
“Hello Bro!” อินเดียรอบล่าสุดของเราได้ยินคำนี้บ่อยกว่านมัสเตซะอีก หรือไม่ก็หนีห่าว แต่พอบอกว่านี่ไทยแลนด์นะจ้ะ มาหงมาเห่าอะไรแถวนี้ …เท่านั้นแหละ อินเดียทั้งหลายรีบบ้วนน้ำหมากทิ้งหวิดโดนหน้าไปนิดเดียวพร้อมยิ้มร่าแสดงความดีใจ “โอ้ ไทยแลนด์ๆ สมุย ภูเก็ต เลดี้บอย...
ไม่รู้จะเริ่มเล่าเรื่องประเทศนี้ยังไงดี เพราะก่อนไปกับหลังกลับมามันเป็นความรู้สึกแบบหลังตีนเป็นหน้ามือชัดๆ แอบรู้สึกผิดที่กลัวและมโนไปไกลก่อนแล้วว่า “แม่งน่ากลัวแน่ๆ กูต้องเที่ยวแบบหวาดผวาแน่นอนคร่า!” แต่ก็นั่นแหละถึงบอกว่ารู้สึกผิดที่มองมันผิดไป จากน่ากลัวกลายเป็นน่ารัก จากความน่ารักของคนที่เจอ กลายเป็นดี และดีมากขึ้นเรื่อยๆ จนรู้สึกได้ว่าแบบโอ้โห อะไรจะดีกันจนน่าใจหายขนาดนี้วะ อย่าแปลกใจเลยถ้ารีวิวนี้จะอวยประเทศนี้...
