ถ้าถามว่าช่วงนี้ประเทศไหนฮิตรองจากญี่ปุ่น เรากล้าพูดเลยว่าที่นี่..ไทเป เมืองอะไรไม่รู้น่ารักไปซะหมดทุกอย่าง อาหาร ท้องฟ้า คน หรือจะวิวสวยๆ ก็มีให้เห็นได้ทั่วไป ไทเปกลายมาเป็นขวัญใจของใครอีกหลายๆ คนที่อยากจะลัดฟ้าไปตามหาอะไรซักอย่างที่ขาดหายไปในชีวิต ไม่ว่าจะเป็นกำลังใจ หรือที่พักใจ ถ้าเหนื่อยหรือท้อมากๆ กับอะไรที่ทำอยู่ แนะนำเลยว่าต้องเที่ยว และถ้ายังไม่รู้จะเที่ยวที่ไหน สิ้นปีก็เหมือนสิ้นใจโบนัสไม่ออก วันลาไม่พอ ขอแนะนำไทเป เมืองที่มาเสาร์-อาทิตย์ยังได้เลย แถมถูกอย่างกะไปหัวหิน ไปเที่ยวไทเปกัน !
สิ่งที่ยากที่สุดอย่างเดียวของการมาเที่ยวไทเปสำหรับคนไทยคือ .. ต้องขอวีซ่า แต่อย่ากังวลไปเพียงแค่เตรียมเอกสารให้ครบ และมีหลักฐานยืนยันว่าจะกลับมาแน่ๆ สถานทูตที่ไหนก็ให้ผ่านไปเที่ยวทั้งนั้นแหละ เพราะฉะนั้นเตรียมเอกสารให้พร้อมแล้วเอาไปยื่นพร้อมกับจ่ายเงิน 1,500 บาทถ้วนก็ไปเที่ยวไทเปได้สบายๆ
รอบนี้เรามาไทเปคนเดียว เหตุเกิดจากการเห็นตั๋วถูกราคาแค่ 2000 กว่าบาทไปกลับ จองล่วงหน้าประมาณ 6 เดือน เอาวะ ตอนซื้อตื่นเต้นมากไม่ชวนใครเลย พอกลับมาดูอีกทีราคาก็ดีดซะแล้ว เลยคิดว่ารอบนี้ไปคนเดียวแน่กู เราเลยลองหาเพื่อนจากโปรแกรม CouchSurfing เป็นโปรแกรมที่จะให้เจ้าบ้านที่ไต้หวันเป็น Host ให้กับนักเดินทางที่จะไปเที่ยวโดยเราต้องกรอกรายละเอียดให้ครบถ้วนว่าจะไปวันไหน อยู่ที่วัน กลับวันที่เท่าไหร่ อยากให้เค้าHost เรากี่วัน และเปิดโปรไฟล์ไว้ ถ้ามีเพื่อนคนไหนว่างพร้อมจะ Host เราเค้าจะทักมาทันที
Couchsurfing!
CouchSurfing ไม่มีค่าใช้จ่าย ไม่ใช่โรงแรม เราจะไปอยู่ที่บ้านเค้าคนท้องถิ่น แต่อย่าคิดว่ามันคือการไปอยู่ฟรี กินฟรี ถ้าคิดแบบนี้กลับไปจองโรงแรมเหมือนเดิมซะ สำหรับเรามันคือการเอาเงินที่จะต้องจ่ายค่าโรงแรม เปลี่ยนเป็นค่าของฝากและของที่ระลึกสำหรับเจ้าบ้าน เราได้ Host ชื่อ Buwan กำลังเรียนมหาวิทยาลัยและอยู่กับแม่2คน ก่อนไปเราคุยกับ Buwan ตลอดว่าอยากได้อะไรจากไทยมั้ย แม่เค้าชอบกินอะไร กระเป๋าสีไหนที่แม่ชอบ หรือ Buwan อยากได้อะไรรึป่าว (จริงๆ ไม่ต้องถามก็ได้แต่เรากลัวซื้อไปไม่ถูกใจ เลยถามตรงๆ แบบนี้แหละ สบายใจดี) นี่แหละเงินค่าโรงแรมมันกลายมาเป็นสิ่งของสำหรับการสร้างมิตรภาพและ Connection ดีๆ ที่ไทเป หม่าม๊าของ Buwan น่ารักมาก ทำอาหารมาให้เราทานด้วย ไม่พอยังถามทุกวันว่าชอบมั้ย สนุกมั้ย ประทับใจจริงๆ
เพียงเท่านี้ก็ไม่ต้องเที่ยวคนเดียวให้เหงา แถมมีเพื่อนพาเที่ยวอีกด้วย สบายใจที่สุด อาจจะเป็นโชคดีของเราที่ได้ Hostดี ทำอาหารเช้าให้ทาน มีห้องแอร์ดีๆ ให้นอน ใครอยากลองอาจจะต้องลองพิจารณาและหา host ดีๆ ดูก่อนจะตกลง เพราะเรื่องแบบนี้มันเหมือนดาบสองคม การเที่ยวกับคนไม่รู้จักก็มีข้อเสียอยู่เยอะเหมือนกัน ต้องหาข้อมูลดีๆ
เรามีเวลาประมาณ 3 วันเต็มๆ ในไทเป บอกเลยว่าการมาครั้งนี้เป็นการมาเที่ยวแบบรีบๆ ตอนจองตั๋วไม่ได้คิดอะไร เลยจองมาแค่นี้ กะวะไว้เดี๋ยวค่อยมาใหม่ จองๆ ไปก่อน เที่ยวให้ได้เยอะที่สุด ไปทุกที่ ที่อยากไป เลยอยากจะมาแนะนำว่า.. 72 ชั่วโมงในไทเป เราไปไหนมาบ้าง เผื่อใครจะเอาไว้เป็นทริคดีๆ เบื่อหัวหิน พัทยา ก็นั่งเครื่องมาเที่ยวไทเป 3วันกลับก็ยังได้เลย เริ่ม!
- Chiang Kai Shek Memorial Hallเดินออกจากรถไฟฟ้า MRT สถานี Chiang Kai Shek Memorial Hall แดดก็ร้อนแผดเผามากที่ไทเป เรามาที่นี่เป็นที่แรกเหมือนจะเดินทางในกรุงเทพก็ต้องไปเริ่มต้นที่อนุสาวรีย์ยังไงอย่างงั้น ที่นี่สร้างขึ้นเพื่อรำลึกถึงประธานาธิบดีที่ชาวไต้หวันรักกันมากอย่างท่านเจียงไคเช็ค แถมข้างๆ ยังมี National Theater และ National Concert Hall ใหญ่โตขนาบทั้งสองข้าง ใครมาที่นี่อย่าลืมเดินไปให้ถึงตึกสีขาวตรงกลาง ด้านในจะมีรูปปั้นเจียงไคเช็ค ถ้าใครโชคดีจะได้ดูทหารเปลี่ยนเวรยามกันด้วยบอกเลยว่าเป๊ะมาก เดินอย่างกะหุ่นยนต์
ทริปนี้เราเจอแต่คนดีๆ ก่อนขึ้นเครื่องที่ดอนเมืองเราลืมแลกเงินทั้งๆ ที่เดินเข้ามาด้านใน ตม.แล้ว จะออกไปแลกก็ไม่ได้ ด้านในก็ไม่มี
เลยจำใจมาทั้งมีเงินติดตัวอยู่น้อยนิด แล้วกำลังจะหาที่แลกเงินในไทเป ไปเจอร้านขายของที่ระลึกร้านนึง เรากำลังจะแลกแล้ว พนักงานบอกว่าอย่าแลกกับเราเลยไปแลกร้านร้านนั้นดีกว่า.. โอ้โห อะไรจะเทพบุตรปานนั้น แถมไม่พอให้ของที่ระลึกเราด้วย ทริปนี้เจอแต่คนดีๆ จริงๆ
(อัพเดตทล่าสุด 2017 : นางมีลูกและภรรยาที่น่ารักไปแล้วจ้า )
- Mala Yuanyang Hotpot
ไปต่อกันที่ Mala Yuanyang Hotpot จะพลาดไปเที่ยวที่ไหนก็ได้ แต่อย่าพลาดชาบูเด็ดขาด นี่คือ Wishlist ของเราสำหรับทริปนี้ คิดในใจ ถ้าต้องต่อคิวนานกูจะยอมแคนเซิลทุกอย่างเพื่อให้ได้กินชาบูร้านนี้ ต้องบอกว่าไม่ผิดหวัง เรากินที่สาขา Ximen ชาบูร้านนี้โด่งดังมาก อาหารและเนื้อีให้เลือกเพียบ แถมเป็นของดีทั้งนั้น ปูก็มาเป็นตัวๆ เนื้อแกะ เนื้อหมู ส่วนเนื้อหมาไม่มี กินกันให้เต็มที่ภายในเวลา 2 ชั่วโมง ของหวานก็มีให้เลือกเยอะ ไม่ว่าจะเค้ก พุดดิ้ง หรือไอติมที่นี่ก็บุฟเฟต์ Movenpick กับ Haagen-Dazs นะจ้ะว่าไม่ได้ ราคาก็พอตัวอยู่คนละประมาณ 600บาท แต่ไหนๆ ก็มาทั้งที จะมัวแต่กินข้าวเซเว่นหรือมาม่าก็ไม่ไหวหรอก ลองดู ชวนเชื่อที่สุด 55555
ไหนๆ ก็มาเดินเล่น Ximending แล้ว ช่วงเช้าๆ ที่นี่ก็เงียบเหงาไม่เบา ร้านย่านนี้ค่อนข้างเปิดสายบางร้านเริ่มเปิดเที่ยงก็มี ที่นี่ก็เหมือนสยามร้อนบ้านเรา แต่พวกร้านค้าจุ๊กจิ๊กจะเยอะมาก และน่ารักกว่าเยอะ ระวังจะเสียเงินได้ง่ายๆ เลยหละ
- Longshan Temple
วัดเก่าแก่ที่สุดในไทเป สายบุญอย่าพลาดมาไหว้พระที่นี่ อารมณ์เหมือนวันเล่งเน่ยยี่แถวเยาวราช ขาดก็แค่ไม่มีข้าวแกงกะหรี่เจ็กปุ้ยอยู่ข้างๆ ควันธูปในวัดจะคละคลุ้ง ที่นี่ขึ้นชื่อเรื่องความศักดิ์สิทธิ์ เป็นวัดที่คนไทยไทเปนับถือและเลื่อมใสกันมาก มาถึงไทเปทั้งทีอย่าลืมไปขอพร อาจจะขอให้ได้ชายไทเปกลับไปเคียงข้างซักคนก็เอาที่สบายใจเล๊ย
ตัดภาพไปตอนกลางคืนบ้างเพราะช่วงกลางวันบ่ายๆ เรากลับบ้านไปนอน เห็นมะ! บอกแล้วว่าชิว เหมือนไปหัวหิน แวะไปเล่นน้ำทะเลแปปนึงแล้ว
กลับบ้านนอน ก่อนออกไปเที่ยวต่อตอนเย็น 5555 แลนด์มาร์คของไทเปก็คงเป็นตึก Taipei 101 ด้านบนขึ้นไปดูวิวได้ด้วย แต่อย่าหวังว่าจะได้เงินเรา ขอดูอยู่ไกลๆ ก็พอ พร้อมกับไปหาอะไรกินที่ Raohe Night Market กันดีกว่า วะฮะฮ่า นั่ง MRTไปสถานี Songshan สวรรค์รอเราอยู่
ที่ Raohe Night Market ขึ้นชื่อมากเรื่องของกินสามารถเดินแวะร้านนู้น เข้าร้านนี้ กินได้ตลอดทาง พวกขนมและของว่างที่ไทเป รสชาติจะคล้ายๆ บ้านเรา หรือกินได้นั่นแหละ ส่วนอาหารบางอย่างก็จืดชืด บางอย่างก็เค็มปี๋เลยแหละ ต้องดูดีๆ หรือจะอาหารตาใครชอบพ่อค้าแซ่บ หรือจะหนุ่มนักกีฬาเนื้อแน่นหลังจากเล่นกีฬามาเดินหาอะไรกินก็ลองดู ที่นี่ก็มีเยอะ 5555
ที่ตลาดมันก็จะมีเกมส์เหมือนงานวัดบ้านเรา ปาลูกเอย ปาลูกโป่งเอย เอาใจวัยหนุ่มสาว หรือเกมส์ตักปลาก็มีนะ เห็นเด็กน้อยนั่งเล่นกันเต๊มมมม มีทั้งตักปลาจริงและ..ปลาอะไรไม่รู้ เห็นตักกันใหญ่ โถ่ที่ไหนได้ ปลาพลาสติก นั่งตักไปน้ำลายก็ย้อยไป น่าเอ็นดูชะมัด
มาถึงไทเป อย่าลืมชิมอันนี้เลย 5555555 Buwan บอกว่ามาถึงที่แล้วลองชิมดู มาไทเป ไม่แดกอันนี้ถือว่ามาไม่ถึงนะ มันก็โพทนากันไปว่าอร่อยมาก ขนาด CNN ยังบอกเลยว่าควรแดกก่อนตายเป็นอาหารที่ได้รับการยกย่อง ถุ้ยยยยยย ! กัดคำแรกแทบปาทิ้งรสชาติทำร้ายตัวเองมันคือ Black Pudding เค้กเลือดหมูผสมข้าว รสชาติเหมือนโดนสัตว์ป่ารุมปี้ เรียกตัวเองว่าเค้ก แต่ทำจากเลือดหมูใส่ข้าว อืมม คือจริงๆ ถ้าไม่ได้แดกก่อนตายก็อาจไม่เสียใจนะ รสชาติน่าขนลุกที่สุดยังไม่พอโรยถั่วให้กูอีกด้วย นึกว่าของหวาน 55 โอยยย ยอมใจ แต่ถ้าใครชอบก็ลองกินดูนะ บางคนบอกว่าอร่อย แต่สำหรับเราคือไม่เลย 555
วันต่อมาเราจะออกไปนอกเมืองกันบ้าง มาทั้งทีไม่อยู่หรอกแค่ไทเป วันนี้เรานัดเพื่อนใหม่อีกคนไว้ชื่อว่า ฟ่านฟ่าน.. ถามว่ารู้จักกันได้ไงก็ CouchSurfing อีกนั่นแหละ 5555 จริงๆ โปรแกรมนี้ไม่จำเป็นต้อง Host ที่นอนเราก็ได้ แต่พาเราเที่ยวเฉยๆ ก็ได้ ฟ่านฟ่านก็เสนอตัวพร้อมภาษาอังกฤษที่เป๊ะของนางมาเที่ยวเป็นเพื่อนเราวันนี้
เรานัดกันตั้งแต่เช้าโดยแผนของวันนี้คือเริ่มที่นิทรรศการมูมิน,จิ่วเฟิน,ผิงซีและหมู่บ้านแมว คือแน่นมากแต่ก็ไฟท์ 55555 นี่คือข้อดีของการมาเที่ยวแบบมีเวลาจำกัดอย่างหนึ่งคือการพยายามจะจัดสรรตัวเองให้ได้ไปทุกที่ ไม่งั้นก็จะย้วยและคิดว่ามีเวลาอีกหลายวัน ค่อยๆ เที่ยวก็ได้แต่นี่..ไม่มี๊
เราเริ่มที่นิทรรศการมูมินซึ่งไม่รู้ว่าตอนนี้ยังมีอยู่รึป่าว เราแนะนำว่าถ้าเป็นสาวกก็ควรมาดูเพราะมันน่ารักดี แต่ถ้าไม่ก็ข้ามก็ได้ เพราะส่วนใหญ่จะเป็นภาษาจีนเกือบทั้งหมด ซึ่งเราก็อ่านไม่ออกกันอยู่ดี แต่ถ้าอยากมาถ่ายรูปชิคๆ ก็เชิญจ้า
เราไปต่อกันที่ Jiufen จากไทเปสามารถขึ้นรถบัสสาย 1062 โดยไปขึ้นที่ MRT Zhongxiao Fuxing Exit1 หรือถ้าใครอยากไปเร็วๆ และนั่งสบายหน่อย แถวนั้นจะมีแท๊กซี่ โดยที่เค้าจะเรียกๆ นั่งให้เต็มคันแล้วออกทีเดียว คันนึงจะนั่งประมาณ4-5คน ตกคนละประมาณ 200-250 บาท เราว่าแบบนี้ก็โอเค ประหยัดเวลาไปเยอะพอสมควร แถมไม่อึดอัดด้วย
นั่งมาประมาณ 45 นาทีก็ถึง Jiufen คนเยอะมาก เหมือนตลาดดอนหวายในวันเสาร์อาทิตย์มีร้านอาหาร ของฝากตลอดแนวทางเดินแคบๆ ให้เราเดินเข้าไปลึกขึ้นๆ โดยที่ด้านในสุดจะเป็นจุดชมวิว เราเองก็เป็นคนที่ไม่ค่อยอินกับอะไรแบบนี้เท่าไหร่ เลยมาให้รู้นี่แหละว่า … เออ นี่แหละจิ่วเฟิน มันเป็นแบบนี้นี่เอง เค้าบอกว่าถ้ามาตอนกลางคืนจะสวยมาก เปิดไฟมีสีสันแต่เรามากลางวันก็น่ารักไปอีกแบบเหมือนกัน
จากนั้นเราก็นั่งรถเมล์ไปต่อรถไฟ TRA เป็นเหมือนรถไฟขบวนที่วิ่งชานเมืองไปเมืองPingxi ที่นี่เป็นหมู่บ้านเล็กๆ ที่คนชอบมาปล่อยโคมลอยกัน ไม่ต้องรอปีใหม่ หรือลอยกระทง ที่นี่ก็ปล่อยกันเป็นกิจวัตร หมู่บ้านที่นี่น่ารักและมีเสน่ห์อย่างนึงคือของจุ๊กๆ จิ๊กๆ เยอะดี ความน่ารักของคนไต้หวันเหมือนคนญี่ปุ่นอย่างนึงคือชอบทำอะไรกันน่ารักๆ
ที่ Pingxi เราใช้เวลาอยู่ที่นี่แปปเดียวเท่านั้นแหละ เดินดูบรรยากาศรอบๆ ก็เกือบจะเย็นแล้ว ที่นี่มีร้านอาหารขึ้นชื่ออยู่ร้านนึง เราไม่รู้ว่ามันคืออะไร แต่คนต่อคิวซื้อเยอะมาก มันเหมือนเอาแป้งมาบดทำเป็นน้ำปั่น รสชาติดีมาก ต้องไปลองนะ หาไม่ยากเลย แถวนั้นมีอยู่ไม่กี่ร้านจริงๆ
เด็กน้อยคนเดิมเดินออกมาพร้อมๆ กับเรา ก็ชอบเอาหน้ามาเข้ากล้องด้วย น่ารักเชียว :)
ก่อนจะวกนั่ง TRA กลับมาที่สถานี Houtong เราแวะที่นี่เพื่อมาดูแมว 555 เพราะที่นี่เป็นหมู่บ้านแมวยังไงหละ ตามความเข้าใจตอนแรกคือนึกว่ามันจะเหมือนสวนสัตว์ที่เลี้ยงแมวไว้อย่างเดียวหลายร้อยกว่า แต่พอไปถึงกลับไม่ใช่ ที่นี่ก็เหมือนหมู่บ้านธรรมดาทั่วไปนี่แหละ แต่แมวเยอะเฉยๆ
คือเดินไปตรงไหนก็เยอะ ตามฟุตบาทหรือทางเดินก็จะมีบ้านแมวเป็นหลังๆ วางไว้ มีอาหารวาไว้เป็นจุดๆ มันก็จะนอนระเนระนาดกันให้เราถ่ายรูปได้อย่างสบายใจ วางทีก็จะลืมตาขึ้นมาค้อนนึนิดนึงก่อนจะล้มลงไปนอนต่อ ใครเป็นทาสแมวมาที่นี่ต้องชอบแน่ๆ
เราไปต่อกันที่ Ximending ตอนกลางคืนที่นี่มีสีสันดีมาก เดินเที่ยวเดินช้อปกันให้เต็มที่ หรือใครเหนื่อยๆ ก็หาร้านกาแฟนั่งชิลก็เก๋อยู่
วันที่เราไปเป็นวันเกิดของเราพอดี นี่เป็นการฉลองวันเกิดครั้งแรกข้างถนน Buwanและเพื่อนๆ พาเราไปฉลองวันเกิดที่ร้านข้าวต้มกุ๊ยแห่งหนึ่ง อาหารรสชาติแย่มาก(จริงๆเราเป็นคนเลือกอาหารเอง) เป็นการฉลองวันเกิดกับคนแปลกหน้าที่พึ่งเจอกันได้ไม่เกิน 2 วัน ต้องขอบคุณสำหรับมิตรภาพที่ดีขนาดนี้ เรายังไม่รู้เลยว่าถ้าพวกเค้ามาไทย เราจะต้อนรับหรือเป็นเจ้าภาพได้ดีขนาดนี้รึป่าว รู้แค่ว่าประทับใจมาก ไปเที่ยวมาก็หลายที่ ไม่เคยมีใครทำให้ขนาดนี้จริงๆ 5555 ขอบคุณสำหรับเบียร์น้ำผึ้งและก๋วยเตี๋ยวไส้ที่รสชาติแย่ชิบหาย กับเพลงแฮปปี้เบิร์ดเดย์ที่ร้องกันข้างถนนด้วย เท่ปะล้า อิอิ
วันสุดท้ายเราใช้เวลาในไทเปไปกับการนอนหลับ 555 ก่อนจะตื่นสายๆ เก็บของและเตรียมตัวกลับกรุงเทพ ถามว่ามารอบนี้คุ้มมั้ย บอกได้เลยว่าคุ้มมากกกกกกก เราได้เจอแต่คนดีๆ กับเงินที่หมดไปประมาณ 6,000 เป็นการเดินทางที่ไม่ใช่แค่การท่องเที่ยว แต่ได้กลับมาทั้งประสบการณ์และมิตรภาพ ทุกวันนี้เรายังติดต่อกับ Buwan และคนอื่นๆ อยู่ หวังว่าวันนึงเค้ามาไทย เราจะได้ต้อนรับแบบนี้บ้าง นี่แหละ ไทเปแบบรีบๆ ของเรา พร้อมจะตามรอยมะ ไปดิอย่าคิดนาน ที่นี่สนุก เชื่อเรา
